Ucurumdakiler

Yüzyillardir sessizce uyuyan yanardag, ansizin patlayarak ates püskürdü. Kiyametin degdigi yeri yakan kor lavlarindan kacarken unuttuklari bir sey vardi, onlar Ucurumdakiler idi
Tanri, insanogluna güvendi. Meleklerinin karsisinda secde etmesini istedigi insanoglu, onun yüzünü kara cikarmazdi. Havadan iblis yagsa bile topraktan evlatlari onun yolundan sapmazdi. Bu yüzden vermisti atesten ogluna istedigi sansi lakin öyle olmadi... Insanoglu onu coktan terk etmisti Seytan, gezegende cirit atip önünde egilmedigi varliklarin tüm acizligini kanitlarken, Tanri bir kez daha elini cocuklarina dogru uzatti... Ve onlara son bir sans daha verdi.
Ucurumdakiler aslinda Tanrinin isiklariydi Biri gelecegi görebilirdi, digeri zaman icerisinde cirit atarken Biri zihinlere girebilirken, digeri icin elementlere hükmetmek cocuk oyuncagiydi. Biri hayvan zevahirinde dolanirken, digeri kilometrelerce ötedeki kokuyu alabilirdi. Biri sifalandirirken, digeri ölüme kafa tutabilirdi. Ucurumdakiler hem birbirlerine cok benzer, hem de hic benzemezlerdi.
Tanrinin isiklari bir araya geldiginde volkanlar patladi, seytan son kozlarini oynadi. Tanrinin bahsettiklerini Tanri icin kullanmayi secen bu sekiz kisi kiyamete kafa tutarken kendi kaderlerine de yolculuk yaptilar. Kendi hayatlari hakkinda sirlarla bogusurken, askin akli deviren gücüyle tanistilar. Bu yolculuk, onlari icinden cikilmaz bir sona götürdü. Bu yolculuk kiminin son yolculugu olurken, kimi icin de yeni baslangiclarin ilk adimi oldu.
Hangimiz o ucurumun kenarinda degildik ki