Mima

Her distopya birileri icin bir ütopyadir. Mimanin her satiri distopya. Ve kimler icin bir ütopya oldugu da satir aralarinda...
Insanoglu olarak biz bu zamana kadar en iyi neyi yönettik
Sirketleri...
Hayatta kalan son insanlar, Lacivitasta toplanmisti ve tutunacaklari tek bir dal vardi Mima.
Mima, performans yönetimi bazli bir yönetim modeliydi.
Insanligin son umudu olarak tasarlanmisti.
Kendine has kanunlari, ritüelleri vardi.
Bir yasam bicimiydi.
Yönetim, bu düzenin kiyamete dek sürmesi gerektigine inaniyordu, cünkü insanlarin baska sansi yoktu.
Kolektif bir bilincin sorgulanamaz inanci, insanligin son kurtaricisiydi Mima...
Ta ki biri bu sistemin tam ortasinda bir kivilcim yakana kadar
Mimanin Hikayesi
Yeryüzü yasanilmaz bir hale gelmis, hayatta kalanlar Son Insan Sehri Lacivitasta sikisip kalmis, yönetim hakkinin sadece Mima liderlerinde oldugu, insanlarin ölmemek icin tek bir careye tutundugu kabus gibi bir yil 2020...
Neydi insanlari hayata baglayan, gelecek adina hala umutlu olmalarini saglayan sey
Öldürücü bir rutin esliginde performans göstermek. Yani sabahtan aksama kadar kusursuz bicimde, asla hata yapmadan ve sürekli istenilenleri yerine getirerek calismak.