Araz

Oynayacagimiz tiyatro etkinliginde ben Rapunzeli canlandiracaktim. Elfya ile o kadar sevinmis, öyle hazirlanmistik ki prova üstüne prova yapiyorduk.
Evimiz bir oda bir salon oldugundan Elfya salonda devam etmemizi istedi. Annem ve babamin oyunu gördüklerinde beni sevebileceklerini söylemisti.
Korkuyordum ama yine de denemek istedim ve salona gectim. Anneme titrek ve kisik bir sesle Yarin tiyatroda oynayacagim oyunu size göstermek istiyorum. deyince sizmis olan babam bir anda kan canagi gözleri ve agzindaki salyalariyla bagirarak ne oynayacagimi tekrar etmemi istedi.
Ben, Rapunzel diye bir kizi oynayacagim, saclarim onun saclarina benziyormus, ögretmenim öyle söyledi. deyince bir anda saldirmaya basladi. Yedigim ikinci tokattan sonra tek hatirladigim Elfyanin aglayan gözlerle bana baktigiydi.
Uyandigimda hayatim boyunca unutamayacagim o aciyla karsilastim. Cani adam bütün saclarimi kesmis, basimi resmen kazimisti. Üstelik sadece benim degil Elfya ve annemin de saclarini kesmisti. O sabah okula gidemedigim gibi gece sabaha kadar Elfya ile hic konusmadan agladik. Aglarken bile sessizdik, hickiriklarimizin duyulmamasi icin birbirimizin agizlarini kapatiyorduk. Duyulursa tekrardan dayak yiyecegimizi biliyorduk. O kadar anlamsizdi ki yasanilanlar; bir kabusun ortasinda kalmis ve bir türlü cikamiyor gibiydik.