Onyedi Gün

Insan denen yaratik dünya kuruldugundan beri ölüyor, öldürüyor. Kendi kaniyla besleniyor. Habil ile kabilden beri kan hic durmadi. Mizrak yapti öldürdü, ok atti öldürdü, kilictan gecirdi öldürdü, barutu buldu, silahi yapti öldürdü, yetmedi atom bombasi yapti, tüm canlilari öldürdü. Neden bu hirs; neydi bu kazanma arzusu. Bu silahi, kilici mizragi kimler icat etti. Bunlara harcayacagi emegi insanlara sevgiyi anlatmak icin kullanamazlar miydi Paylasamayip da silaha sarildiklari sey ne Insan hayatindan daha mi degerli ki karsisindakinin en kiymetlisi yasam hakkini elinden almaya kadar variyor. Bu cinayetlerden de, havaya ates acan insanlardan da, dünyadaki kan ve gözyasindan da hepimiz sorumluyuz. Sadece konustuk ve günah cikarttik. Hep lafta kaldi hepimiz kardesiz demecleri...
Kimisi erkeklik gösterisi, kimisi kendini güvende hissetmek, kimisi kendini savunmak, kimisi saldirmak icin silah sahibi oluyor. Her ne sebep ile olursa olsun beline taktigin o silah bir gün patlar. Cikan o mermi iki hayat söndürür. Ilk sönen hayatta seninkisi olur.