Aklin Ayak Izleri

Tünele en önde Cihan girdi. Onu, Mahir takip etti; ardindan Ömer, Ulas, Ziya ve en arkada da elinde bir cöp varili kapagiyla Oktay. Kiliclarini cekmis, nefeslerini tutmus, yüz hatlari gergin, asi bir zamandan gecmekte olan sövalyeler gibiydiler. Sözcükleri dislerinde isirip cenelerini sikarak tünelin agzindan birer birer iceri süzüldüler. Dünyanin cok uzak köselerinde hic tanimadik hayatlarin; yaslilarin, kadinlarin, cocuklarin acilarini kendi acilari bilmis; onlar icin üzülmüs, kahrolmus, ömürlerini heder etmeyi göze alarak isyan etmis; silah kusanmis ve carpismis bu alti gözü pek insan; karanlik bir tünelin issizliginda, bir elleri önündekinin ayaginda olmak üzere; kalp atislarinin gögüs kafeslerindeki agir, kalin, yüksek bir perdeden inler gibi seslerini dinleyerek mechul bir bilinmeze dogru agir agir ilerlediler.