Aliyenin Öyküleri

Zihninde gecmisin gölgeleriyle günü yasamaya calisan insanlarin öyküleri. Herkesin ortasinda yalniz adim atmaya mecbur birakilmis, alistirilmis insanlarin.Ama umudu mahmuzlayip gelecege bakabilme cabasina siki sikiya tutunmuslarin. Aniden yagmurlar mevsiminden günesin boca edildigi günlere varanlarin; küllenmis bir aski, Akdenizli bir sokagin imgesiyle alevlendirebilenlerin; Kimin kime liman oldugu cok da anlasilamayan bir iliskinin; gecmisini ihbar edenlerin; esine dönen sevgilisinin yasiyla yasama tutundugu mu, yasami sürükledigi mi belli olmayanlarin öyküleri.
Gecmisin gelecegini engelledigi bir kadin eski yasantisinin karanligina cekiliyor zorla. Ama gecmis bazen yeni bir ask özlemini tutusturuyor, gencligin son cagrisi olarak. Gecmis beraber ölünecek günleri de getiriyor. Bir baska kadin girdigi fotografta sevgili günlerini ariyor. Bir digeri ise calan müzigin dahi gecmisten bir seyler tasimasina izin vermiyor.
Güclü ve derin kurgularinin esliginde Zeynep Aliye bize insanlik hallerini anlatiyor; bahsedilmis bir yasamin degil bulup bulusturulmus bir yasantiyi sürükleyenlerin caresizliklerinin, hatalarinin, beceremeyislerinin nedenlerine götürüyor; yine de nasil ayakta kalabildiklerini gösteriyor.
Nihayetin de insan Güclü olmasina güclü olabilir ama kim kendisine yetebilir ki
Yalnizligin bütün boyutlariyla, bütün anlamini kusanip bütün gecmisini, süsünü takip takistiran Bunca yalniz insanin icinde kendisinin hangisi oldugunu merak eder insan.