Bölünmüs Dünya

Nefis bir müzik duyuluyor, kim bilir hangi senfoni... Onlarca farkli enstrüman var sahnede. Kemanlarin esinde piyano, onun esliginde nefesliler giriyor devreye, hepsi ayni anda ayni notaya basarken bile farkli sesler cikariyorlar. Orkestranin varligindan haberdar olmasa bu sesin tek bir yerden ciktigina inanabilir insan.
Melodiyi isitmeyenler Biri, bütünü olusturan parcalari tek tek alip, Bak, diyorlar, Bak Bu öteki... Kemanin Piyanoyu disladigi bir sahneyi sadece komik cizgi filmlerde görebilecegimizden eminiz halbuki...
Bütün sifatlarinin, görevlerinin ötesinde bir egitim neferi olan Ziya Selcuk, Bölünmüs Dünya üzerine sordugu sorular ve aradigibuldugu cevaplarla müzigin sesini biraz daha acarak yüzlerimizi sahneye dönmemizi sagliyor.
...Her sey ama her sey zitlik zannettiklerimizi fark etmemize ve olusturmaya calistiklari birligi anlamamiza yardimci olmak icin bir ögretmen gibi karsimizda duruyor. Fakat biz dogadaki akis ve degisimi zitlik zannetmenin sinirliligini yasiyoruz. Oysa degisim dogalsa sorun yok. Ancak degisim normatifse ziddini doguruyor ve kendisi olmayana dönüsüyor. Bunun sonucunda degisimin iki zit ucundan birini resmin tamami zannediyoruz. Ama bu zitligi asarak akisi bütünde görecek olan da insanin ta kendisi...