Dolinami rzek

Zygmunt Gloger
Etnograf-folklorysta, krajoznawca, historyk i archeolog, pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Wychowanek warszawskiej Szkoly Glównej i krakowskiego Uniwersytetu Jagiellonskiego. Na kierunek jego zainteresowan wplynely niewatpliwie kontakty z Józefem Ignacym Kraszewskim i historykiem Julianem Bartoszewiczem, przyjaciólmi jego rodziców i czestymi goscmi rodzinnego domu. Pózniej, na studiach nawiazal takze wazne i trwale kontakty z Wincentym Polem i Oskarem Kolbergiem. Uprawiana przez niego archeologia i etnografia miala dac material badawczy dla studiów historycznych; ogromny zbiór swoich znalezisk przekazal instytucjom muzealnym w Krakowie i Warszawie (m.in. Akademii Umiejetnosci, Muzeum Narodowemu i warsz. Bibliotece Publicznej). Gromadzil równiez zródla kultury niematerialnej, wydajac studia na temat obrzedów i zwyczajów ludowych (np. Obchody weselne 1869) czy teksty ludowych piesni i opowiesci: Starodawne dumy i piesni (1877), 573 krakowiaki (1877), Kujawiakimazurki wyrwasy i dumki pomniejsze (1879), Basnie i powiesci (1879), uzupelniajac prace Oskara Kolberga i in. Prowadzac indywidualna prace badawcza, utrzymywal rozlegle kontakty z uczonymi i pasjonatami we wszystkich zaborach i zagranica.
Jego relacje z podrózy odbywanych po ziemiach polskich stanowia zaczatek reportazu w literaturze polskiej i ten ich walor pozostaje niezmiennie cenny dla dzisiejszych czytelników i badaczy. Ksiazka Bialowieza upamietnia wyprawe krajoznawcza podjeta przez Glogera wspólnie z Henrykiem Sienkiewiczem w 1882 roku.
Ur.
3 listopada 1845 w Kamionce w Augustowskiem
Zm.
16 sierpnia 1910 w Warszawie
Najwazniejsze dziela:
Dolinami rzek,
Geografia historyczna dawnej Polski,
Encyklopedia staropolska,
Piesni ludu,
Skarbiec strzechy naszej,
Rok polski w zyciu tradycji i piesni (1900),
Ksiega rzeczy polskich