Meryemin Cicekleri

Bu dünya yalan zaten; basi kim bilir nerede olan bir ipin ucunu tutmus, günlerin pesinden kosuyoruz.
Yil 1914. Genc hakim Sinan icin Istanbuldan Diyarbekire atandigi
yildir bu. Sirtinda onu yetistiren Ittihatcilara gönül borcu yüküyle geldigi bu sehirde bambaska bir dünyanin ve mücadelenin icinde bulur kendini Halka korku sacan asiretler, basilan köyler, sehirlere, köylere, daglara cöreklenen, yaklasan tehcirin emareleri. Sinanin gözünden planlayicilar, köyü baskina ugrayinca intikam yemini eden Adisin suretinde halklarin yasadiklari, ölmenin ve öldürmenin olaganlasarak önemini kaybedisi Meryemin Cicekleri bu karanlik dönemi, ama en cok da yer yer yirtilan bulutlarin arasindan kendini gösteren isigi hikaye ediyor Hic kimsenin oldugu yerde, oldugu gibi kalamadigi, iyiligin ve kötülügün kimliklere hapsolamadigi bir dünya bu.
Abdullah Atasci, gerek üslubu gerekse yer verdigi karakterlerle,
Birndar, Attila Ilhan Roman Ödülü kazanan Yara Bende ve Heder
Agacinin actigi yolda, sürekli daha ileriye gidiyor.
Ona göre pek cok kapisi vardi gelecegin ve bu kapilardan dogruyu, güzel olani secmek insana kalmisti. Ancak insan, tabiattaki en kusurlu canliydi.
Üstüne üstlük kusursuz oldugunu sanacak kadar büyük bir kusura sahipti.