Brigitta

Cirkin olan birinde, cogu zaman hemen degerini anlayamayacagimiz icsel bir hosluk vardir; herkesin büyük bir güzellige sahip oldugunu söyledigi bir baskasinin yüz hatlari ise bize soguk ve ifadesiz gelebilir. Ayni sekilde bazen hic tanimadigimiz birine karsi bir cekim hissederiz; hareketleri hosumuza gider, tarzini severiz, bizi terk ettiginde kederleniriz, sonraki yillarda onu düsündügümüzde bir özlem hatta sevgi hissederiz. Yillardir birlikte oldugumuz ve yaptiklariyla bizim nezdimizde belli bir deger kazanmis baskasiyla ise gecinemeyiz. Brigitta, ilk kez 1844te ve daha sonra 1847de gözden gecirilmis bir bicimde yayimlanir. 1993 yilinda sinemaya da uyarlamis olan kitap, Macaristana dogru yola cikan genc bir erkegin agzindan, annesinin bile cirkin oldugu icin sirtini döndügü Brigittanin hikayesini anlatiyor. Avusturyali yazar, sair, ressam ve pedagog olan Adalbert Stifter, dezavantajli bir cocukluk gecirmis olmasina ve talihsiz evliligine ragmen kendi ayaklari üzerinde durmayi basarmis Brigittanin etkileyici öyküsünü doganin güzellikleriyle harmanlayarak okuyucuya aktariyor. Betimlemeleriyle essiz bir okuma deneyimi sunan Brigitta, yalnizca sondan baslangica bakildiginda anlasilacak bir öykü