Palmiye Sarabi Müptelasi

Nijerya dogumlu ve Yoruba kökenli Amos Tutuola, ilk romani Palmiye Sarabi Müptelasini 1952de yayincisina gönderdiginde, fazla yerli ve geleneksel bulunmustu. Fakat kitap anlatilanlara özgün bir ritim kazandiran kendine has diliyle Ingilizce yazilmis ilk büyük Afrikali romanlardan biri olarak büyük ses getirdi. Amos Tutuola, Nijerya edebiyatinin hayalperest yüzü ve kendi sesini yaratan anlaticisi oldu. Afrikanin sözlü anlati geleneginden beslenen siirselligi, metnin omurgasini olusturan rüyadan cikmisa benzer fantastik unsurlar, yerel mitolojik imgeler, Yoruba kültüründen ilhamla kaleme alinmis bu essiz ruhsal olgunlasma ve kimlik yolculugunu unutulmaz kilar.
Palmiye sarabi müptelasi genc bir adam, ickisini saglayan palmiye sarabi toplayicisinin ölümünden sonra, onu geri getirme arzusuyla ölüler diyarina dogru yola cikar. Fantastik yolculugu esnasinda atlattigi cesitli badirelerde karisini kazanir, oglunu öldürür, sayisiz gerceküstü karakterle karsilasir, dans ve sarkiyla cosar, ac mahluklarla, dag yaratiklariyla sinanir, geri dönüsü olmayan cennete, vefakar anneye, ölüler kasabasina girip zar zor cikar, tilsimlarin ve mitik güclerin yardimiyla bu macerasini tamamladiginda okurun zihninde Afrikali bir Heraklesin büyüleyici ibretlik masali kalacaktir.
Palmiye Sarabi Müptelasi, postkolonyal edebiyatin sinirlarini asarken Afrikanin rüyalarini yaziya döken bir dönüsüm masali, düsle gercek arasindaki bir arayis ve diger yandan büyülü gercekciligin adeta en saf, en tuhaf hali.
Kisa, dopdolu, ürkütücü ve büyüleyici. DYLAN THOMAS
Tutuolanin sanati, tüm iyi sanat eserlerinin yapmasi gerektigi gibi amacini gizliyor, daha dogrusu örtüyor. CHINUA ACHEBE
Tutuolanin hikaye anlatiminda bir cosku, Yoruba ve Bati anlati geleneklerinin sinirlarini karistiran neseli bir bilesimi var. Roman yaratici ve melez kakofonisiyle cosuyor. Ritmik yapisina ve katisik diline direnmek güc... NEW YORK TIMES