Metallurgisten van de oude Indo-Europeanen

Oude metallurgen meestal geconcentreerd in hun handen als het smelten van ijzer uit moeras erts, het zogenaamde "koken" van ijzer, en de vervaardiging van verschillende ijzeren producten, evenals het smeden van koper, tin, zilver en goud, vooral in sieraden. Er werden hoorns gebruikt, waarbij klonten moeras erts van onder en boven werden bedekt met kolen, die werden verbrand en verhit tot de gewenste temperatuur. Gesmolten ijzer stroomde naar de bodem van de berg en vormde een stroperige massa (kreet). De smid nam het met een tang en smeedde het vervolgens met een hamer op een aambeeld, gaf het de gewenste vorm, sloeg slakken neer en verminderde de poreusheid van het metaal. De assimilatie van ijzer leidde tot een belangrijke sprong in de ontwikkeling. Bovendien waren afzettingen van tin en koper, en hun bronzen legering, op het gebied van de oude Indo-Europeanen bijna afwezig, ze werden geïmporteerd uit andere gebieden. IJzerertsen waren wijder verbreid dan koper en tin, ijzerertsen werden in grote hoeveelheden gevormd onder invloed van micro-organismen in moerassen en staande vijvers. En het verspreidingsgebied van de oude Indo-Europeanen werd precies gekenmerkt door een overvloed aan meren en moerassige gebieden.

Andrey Tikhomirov, in 1986 afgestudeerd aan het Orenburgse Staatspedagogisch Instituut met een diploma in geschiedenis, sociale wetenschappen, staat en recht, werkte als leraar op middelbare scholen en universiteiten, en redigeerde kranten.