Yeryüzüne In

Ben Alunis. Iki gün önce Yeryüzüne indim. Burada benim icin cok degerli ve önemli birini ariyorum, Kailebi. Dünya zaman süresiyle bir ay on gün önce Dünya gezegenine gitmisti.
Kaileb ve ben, geleneksel mezuniyet sonrasi seyahatimizi baska gezegenlere ve Dünya dahil farkli gecmis yüzyillara yapip, kendi gezegenimiz olan Arketaka yakin bulunan Rallar Uzay Istasyonuna ayni gün dönecektik. Ben dönmüstüm, o dönmemisti.
Derin bir nefes aldim ve Rallar Uzay Istasyonu ekibine Nasil olur diye endiseyle sordum ve Kaileb, mekaya te Kaileb, nerdesin diye fisildadim.
Ben Ferda, on sekiz yasini yeni bitirmis bir kiz, böyle bir anlatiyi neden yaziyorum Arketak diye bir gezegenle, Alunis ve Kaileb diye tanimadigim birileriyle ilgili bu net rüyalar, bilincime gelecekteki bir uygarligin oldugu zamandan gelen iletiler, gelecekten anilar beni yazmaya zorlamis olabilir. Renan söyle demisti, Dogada köprüler yetismiyor, dogada adalet yok, fakat ihtiyac nedeniyle bunlarin hayali ve tasarimi önce düsünen insanlarin zihninde doguyor, sonra zorlukla, mücadeleyle onlari gerceklestiriyorlar... Ya gercekten Arketak diye bir yer varsa Ben olmamasi, ya da kurulamamasi imkansiz diye düsünüyorum; zihnime gelen bu net görüntüler, sözler ve fikirler gercek degil mi...
Arketak gezegeninin takvim yilina göre on yüzyil önce, dünyanin yirmi birinci yüzyilinda gecen bu kaybolma ve arama hikayesi, Arketakilerin ruhun ruha dokunusu dedigi gercek askin, bin yil sonra da var olacagina dairdir, cünkü biz sevgiyle insan oluruz ve askla kutsandik, zaman var olmadan önce