HET ARCHITECTONISCHE SYSTEEM VAN DE PERZISCHE OMHEINDE TUIN

De opwarming van de aarde doodt onze blauwe planeet in stilte & de watercrisis lijkt een ongelukkige, onvermijdelijke toekomst. Krimpende bossen en groene velden maken de regeneratie van de Perzische Tuin van vitaal belang als een grote prestatie van voorouders die de essentie van het leven in water en planten op prijs stelden en de aanleg van tuinen onder de knie hadden. Het moderne leven wordt elke dag minder groen, maar er is een publiek debat over sociale en psychologische perspectieven van de architectuur over "moeten we steden bouwen voor auto's, mensen of allebei". Bij het ontwerpen van de hedendaagse steden, gebaseerd op een menselijke benadering van de stadsplanning, wordt "een duurzame, gezonde, sociale en op ooghoogte aantrekkelijke omgeving met een verscheidenheid aan goed gedefinieerde ontmoetingsplaatsen op menselijke schaal, met een nauwe band met de omringende natuur" in overweging genomen. Deze visie kan geïndustrialiseerde steden transformeren tot een leefbare en duurzame buurt. Het stadslandschap moet door alle vijf de menselijke zintuigen worden beleefd in plaats van in snelheid te rijden.

Bahareh Bathaei, Doctora en Filosofía, es Asistente de Investigación en la Universidad de Texas Rio Grande Valley. Actualmente, está trabajando en el desarrollo de un sistema de apoyo a la toma de decisiones sobre el rendimiento de la sostenibilidad y la resistencia para evaluar y seleccionar estrategias para mitigar el impacto del efecto isla del calor urbano.