Kadinligin Gizemi

Hic degismeyen ve cocuksu bir tavra sahip olan kadinin yerinin evi oldugu söyleniyordu onlara. Ancak erkek degisiyordu, dünya üzerinde bir konuma sahipti. Genisleyen bir dünyaydi onunki. Kadin, geride birakilan biriydi. Anatomi, onun kaderiydi; bir bebek dogururken ölebilir ya da otuz bes yasini görene kadar on iki cocuk dogurabilirdi. Buna karsin erkek, baska hicbir canlinin sahip olmadigi, anatomisine has bir bölüm olan akliyla kendi kaderini tayin ediyordu.
Kadinligin Gizemi, ilk kez 1963 yilinda yayimlandiginda henüz adi konulmamis bir sorunun tanimini yapiyor, bu soruna sebep olan etkenleri aciga cikarmayi deniyordu Kadinlarin özgüvenini baltalayarak onlari evde tutan inanclar ve kurumlar.
Betty Friedan, kadinlarin erken yaslarda evlendigi, üniversite ögrencisi kadinlarin evlenebilmek icin kariyerlerinden vazgectigi bir dönemde Kadinligin Gizemini yaziyor. Kadinlarin evin disinda da bir kimlik edinmesi gerektigini ve bunun ancak egitimle olabilecegini israrla vurguluyor. Meslek Ev Kadini tanimina sikisip kalan pek cok kadin kendi icerisinde adini koyamadigi bir hüznü tasiyor. Kimlik sahibi olamamanin hüznü
Bir manifesto niteligi tasiyan Kadinligin Gizemi, bugün hala tartistigimiz, kadinin sosyal hayattaki rolü, ataerkil düzen icerisinde kadinin kimlik arayisi gibi pek cok konuya disaridan bakma imkanini okuyuculara sunuyor.