Een crisis van mannelijkheid

De Eerste Wereldoorlog veroorzaakte een crisis in de ethiek van mannelijkheid voor Noord-Amerikaanse mennonieten. Het markeerde hun eerste gedwongen contact op het hele continent met militante staten die betrokken waren bij een populaire massaoorlog. Als intern verdeeld, afgezonderd, pacifistisch en voornamelijk Duitstalig volk, waren ze niet voorbereid op de uitdaging die de militante mannelijkheid voor de mennonitische mannen stelde. De doopsgezinde leerstellingen over de oorlog waren alleen in overeenstemming met mannelijke nederigheid, niet met pacifisme. De reactie van mennonitische mannen was complex en sommige mannen reageerden op de oorlog door nieuwe zorgen te ontwikkelen voor de kerkleer en voor wereldwijde hulpverlening, trends die de mennonitische kerken versterkten. De schadelijke gevolgen van de crisis worden echter weerspiegeld in de demografische gegevens van de mennonitische mannen die ten tijde van de oorlog nog steeds hun mannelijkheid vormden. Deze gegevens onthullen eerdere sterfgevallen, een hoger percentage huwelijken die werden beëindigd door de dood van de vrouw en hogere niveaus van exogamie. Het meest verrassende effect was de veranderde geslachtsverhouding onder hun kinderen, met een hogere verhouding tussen zonen en dochters, vooral voor het eerstgeboren kind. Het eerdere discursieve falen in de ethiek correleerde met een langdurig gedragsfalen.

Dr. Bruce Hiebert heeft een Ph.D. in historische ethiek van Simon Fraser University, British Columbia, Canada. Hij is een bekroonde instructeur in zaken, geschiedenis, filosofie en religie.