Üc Tasli Hikaye

Degisen bir sey yok. Hic yok. Sadece sekil degisiyor. Bicim. Bicem. Ilk insandan bugüne hep var. Degismedi. Ama yapilan yer, magara duvarindan tuvale gecti. Renk degisti, firca degisti, malzeme degisti. Edebiyat tarihcisi bunun icin tarihini eserlerin icerigi üzerine degil bicimi üzerine kurar. Evlilik, yemek, barinmak, cocuk sahibi olmak Bunlar degismiyor. Ilk insanin psikolojisi ile bugünkü arasinda fark yok. Onlarin cektigi de üzüntü, bizim cektigimiz de. Ama dile getirislerimiz baska. O, degismis.Necati Mert, cocuk, genc, tiyatrocu, öykücü, ögretmen, sendikaci, es, baba, dede olarak dolu dolu yasadigi hayata, Adapazarina, Türkiyeye tanikligini anlatiyor Üc Tasli Hikayede. Bünyamin Demircinin sorulariyla genisleyen nehir söyleside bir yandan Mertin öz yasam öyküsünü dinliyor, öte yandan Türkiyede Tasra-Merkez, Devlet-Vatandas, Hayat-Sanat arasinda gecmisten günümüze siyasi, edeb, sosyal ve kültürel gerilimlerin zaman tünelinde dolasiyoruz. Yasananlardan geriye, ülkesini ve insanini sevmekten vazgecmeyen fakat sözünü de sakinmayan net bir durus kaliyor