Vuslat Zamani

Büyümekten usandim bu hayatim özünü
Üc kurusa satarim cümle Beyin sözünü
Pasam sirca kösklerde seytan görsün yüzünü
Gelse vuslat zamani kalan günde bos bana
Ölüm gurbet besigi adi bile hos bana
Bir bilinmez badalda, dinmez gönül sancisi
Sanki sahipsiz sürgün af cikarmaz hancisi
Onun bunda sucu yok, birakmaz eyyamcisi
Hedef olmus sol yanim yagar dosttan tas bana
Ölüm gurbet besigi adi bile hos bana
GÜN devrini kapiyor Günes artik solmakta
Ay süslemis semayi belli gece olmakta
Ömür küsme kendine bitti sayfan dolmakta
Anladim ki baharsiz, bütün mevsim kis bana
Ölüm gurbet besigi adi bile hos bana
Cahit GÜNAY