Tutukevi

Pavesenin dokuz kisa romani, modern Italyanin en yogun, dramatik ve uyumlu anlati döngüsünü olusturur ve bu sebeple... toplumsal ortami, insan komedisini, bir toplumun vakayinamesini en zengin sekilde temsil eden eserlerdir. Ancak her seyden önce, sürekli olarak yeni katmanlar, yeni anlamlar kesfedilen olaganüstü bir derinlige sahip eserlerdir. SITALO CALVINO
Italyan edebiyatinin önde gelen yazarlarindan Cesare Pavesenin kendi yasam deneyiminden de izler tasiyan romani Tutukevi icsel yalnizlik, toplumsal yabancilasma ve özgürlük arayisi gibi konulara dikkati ceker. Fasist rejim tarafindan sürgün edilerek kücük bir kasabadaki tutukevine kapatilan Stefano, fiziksel hapsin yani sira zihinsel ve duygusal sinirlarla da yüzlesir. Bu dar cevrede, Stefanonun icsel yolculugu baslar gecmisle hesaplasma, yalnizlikla mücadele ve varolussal sorularla yüzlesme.
Pavese, siradan bir mahkmiyetin ötesine gecerek insanin kapatilmislik ve özgürlük arasindaki ikilemini ustalikla isler. Yalnizligin, baskinin ve umut arayisinin evrensel oldugu bu eserde, hapishane yalnizca dört duvar arasinda degil, insan ruhunun derinliklerinde de insa edilen bir yapidir.
Tutukevi, Pavesenin derin gözlem gücü ve sade ama vurucu anlatimiyla, okuru karakterin ruhsal cöküntü ve kurtulus arayisi arasinda birakarak, ona özgürlügün ve tutsakligin anlamini sorgulatiyor.