Mars Kedileri

Iki tane heybetli üclü koltuk, salonun neredeyse ücte birini kapliyordu. Bu üclüler ne kadar iri ve sismansa yemek masasi sandalyeleri de bir o kadar zayifti ... Müzeyyen teyze, üzerlerine kalinca lastikli örtüler gecirdiyse de zayifliklarini örtememisti. Bu üclü koltuklara uymayan bir de tekli koltuk vardi. Müzeyyen teyzenin heybetli koltuklarindan önce kullandigi oturma takiminin bir üyesiydi. Yeni koltuklar salona güc bela sigdirildiktan sonra pencere kösesindeki bosluk garibime reva görülmüstü. Üclülerin yaninda ufak tefek durmasina ragmen basenlerinde biriken kilolarindan dertli, oflayip pufluyordu.
Hepimizin her gün kullandigi esyalar dile gelse bize ne anlatirlar
Kimlik kartlari, kalemler, caydanliklar ve sandalyeler... Elif Bülbülün öykülerinde her esyanin kendi dünyasi, farkli bir ruh hali, kullanildikca biriktirilen, biriktikce cogalan anilari var.
Esyalar dile geldikce, günlük hayatimizin, yasadigimiz dünyanin, evlerimizin icinin aynasi oluyor. Bu nedenle Elif Bülbülün öykülerinde herkes kendinden bir seyler buluyor.
Elif Bülbül, hayatlarimizin icindeki inceliklerden gelen öyküleri ile zarif, esprili ve anlam yüklü bir dil kuruyor.