Dar Zaman

Yükünü indirirdi bulutun
Olsaydi simdi, bir meselik, surada.
Tasa sikismis bir cicegin ayagi.
Parklar sus payi. Benziyor bir balkona.
Sele kapilir yagmur
Oturamiyor bahar, bak, bahce katinda.
Ayri bir ev acar yesile insan
Bosa akan bir su diye yaz.
Mevsim toprak sahibi, hala
Yasiyor sehir disinda.
Yerde kalmis bir ekin simdi
Bos haneler.
Basaklar, üstü acik uyumus bir cocuk.
Bir göl icini ceker...
Kalabalik etmezdi yoksulluk ama
Hayat yas odunlar gibi, sobada.