Yollar Benim Umudumdur

Hayat bir yolculuktur Cok duydugunuz, fazlaca asina oldugunuz bir cümle degil mi Bir seyi ne kadar cok duyar ya da söylerseniz o kadar etkisi azalir diye bilinir ama bu cümle bende hala taptaze. Ben hala hayatin tam olarak bir yolculuktan ibaret oldugunu düsünüyorum. Hatta belki de sirf bu nedenle yolda olmak, yola cikmak, yolculuk ve yol kavramlari heyecanlanmama vesile olabiliyor. Seviyorum hasili yolu. Hatta biraz daha duygusala baglarsak Yol umuttur benim gönlümde. Bu sebeple fiziken ya da ruhen yol halini korumaya gayret etmeye calisirim. Cünkü yolcu olmak, baglanmamayi gerektirir; hep hazirlikli olmayi ve vakti zamani geldiginde aniden kalkip gidebilmeye hazir hissetmektir. Yerlesik degilsindir bir kere. Baska bir acidan düsünüldügünde kalben göcebe olmaktir aslinda yolcu olmak
Isin sonunda yol nereye varir, bizi nereye götürür; yolculugumuz nerede son bulur bilemiyorum ama ben umutluyum. Yine bu sebeple ne zaman bir yola ciksam, ne zaman bir yol görsem, ne ara bir yola baksam; bu gercekle yüzlesip bir kez daha aslolana odaklanmaya calisiyorum. Cok korkuyorum dogru ama merhamet edenlerin en merhametlisine siginip; icime heyecan tohumlari serpen su cümleyi mirildaniyorum tekrar tekrar
Yollar benim umudumdur