Dil-Cografya Iliskisi Baglaminda Arapca

Insan mekanin cocugudur. Kadim müktesebatimizda yer alan bu ifade, mekanin insan hayatindaki merkezi önemine vurgu yapmaktadir. Zira mekan Arapca bir terim olarak salt konum bildiren bir ifade degildir. Bu calismada mekansal bir unsur olarak cografyanin insanin düsünme bicimi üzerindeki etkisi incelenmistir. Buna göre insan, icinde yasamini sürdürdügü iklim, yer sekilleri veya bitki örtüsü gibi cevresel faktörler karsisinda genellikle edilgen bir yapi sergileyerek düsünce dünyasini olusturmaktadir. Genel olarak muhayyile seklide ifade edebilecegimiz bu düsünce dünyasi kavimler nezdinde kendini dil ile göstermektedir. Böylece her kavmin dil dünya görüsü, muhayyilesinin izlerini tasirken esasinda icinde yasamini sürdürdügü cevreyi de betimlemektedir. Baska bir deyisle insanin cevre ve cografi özelliklerin tamamiyla olan mekansal tecrübesi düsünce bicimini etkileyerek kelime üretimini de sekillendirmektedir. Cografimekansal unsurlarin etkisinde gelistirilmis olan terim ve kavramlar beraberinde sosyal hayatta ilk ayak izlerini neredeyse kaybettirecek derecede uzaklasmaktadir. Nihayetinde bu calisma keyifli bir sürec olarak üzeri toz toprak dolmus olan bu ayak izlerini geriye dogru takip ederek görünür kilmaya calismaktadir.