Larmina

Bosluga terk edilen sevgi kalintilarinin arasinda tertemiz kalplerin milyonlarca insanin gözleri önünde cirpinarak yavas yavas bogulduguna sahit oldum. Gökyüzünün derin maviliklerinde kalan o mechul umutlar hüzün dolu yagmurlara karisti. Sevgisizlik her gün biraz daha artarken en kötüsü de bütün gece uykusuz kalan insanlarin kirpik uclarinda biriktirdigi yildizlarin o acitan senfonisini koca bir yalnizligin icinde hissetmekti... Canimdan baska verecek bir seyimin olmadigini anladigim gün gencligim yok olmustu. Bütün hatiralarimi rüzgarlarda söylenen masallarin eskiyen sararmis sayfalarinda okudum. Kalbim gözlerimin önünde erirken hayatimda geride kalan ne varsa affettim. Hic kimseyi suclayamadim. Hayatta her seyin bir sonu vardi. Bende kabul ettim. Simdi bir kösede sessizce oturup o sonun gelmesini bekliyorum