Gabriel Garcia Marquez

Okurlariyla bulustugu andan itibaren büyük bir ilgi gören, ilerleyen zaman icinde de klasik seviyesine ulasan Yüzyillik Yalnizlikin yazari Gabriel Garca Mrquez, 1982 yilinda Nobel Edebiyat Ödülünü aldiginda üc ülke onun kendi yazari oldugunu iddia edecekti Kolombiya, Meksika ve Küba. Üstelik hepsi de hakliydi. Kolombiya, dogup büyüdügü, onca yoksunluk ve yoksulluk cekmesine karsin israrla yazmak suretiyle üslubunu oturtarak uzun, akici ve sasirtici ölcüde heyecanlandirici cümlelerini olusturdugu vataniydi. Meksika, en uzun yasadigi ve en rahat calistigi yerdi. Küba ise her Latin Amerikali gibi onun da icinde biraz Fidellik bulundugu icin, siyaseten vatandasi hissettigi ülkeydi.
Memleketinin halk türkülerini söyleyip sokaklarda dans etmekten keyif alan Mrquez, siyasi durusuyla kitasinin iktidar sahibi diktatörlerini maruz biraktigi soguk duslar, yazdiklariyla okuyucusuna tattirdigi edebi hazlar ve cilginliklariyla cevresine yasattigi neseli anlar sayesinde giderek büyüyen bir arkadas cevresi edinmistir. Latin Amerikanin edebiyat patlamasinin ve büyük bir isabetle büyülü gercekcilik olarak adlandirilan akimin en önemli yazari olarak basta Fidel Castro, Francois Mitterand, Felipe Gonzlez, Bill Clinton olmak üzere dünyadaki bircok önemli liderin dostlugunu kazanmistir.
Ülkesine, kitasina ve sola katkida bulunmak icin hayli calistiktan ve dünyanin en ünlü Nobellisi olduktan sonra, kendine saygi duyan her yazarin Ingilizce bir biyografisinin yazilmasi gerektigine ikna olmus ve hayat öyküsünü kagida dökmek isteyen Latin Amerika edebiyati uzmani ABDli Gerald Martinin önerisini kabul etmistir. Önceleri sadece müsamaha gösterdigi Martin, aralikli görüsmelerle on yedi yila uzayan bir sürec icinde, kendisinin resmi biyografi yazari statüsüne kavusacaktir.
Martinin üc yüzden fazla kisiyle yapilan röportajlari da iceren bu uzun ve mesakkatli calismasinin sonucunda üslubu, icerigi ve dozunda mizahiyla elinizdeki harika biyografi ortaya cikmistir.