Taslara Kazinan Bilgelik Hazzi

Diogenes, Epikuros felsefesini insanligin kurtulusu olarak görmekte, yazitlariyla bundan habersiz ve ahlaki acidan hasta olanlara yardimi amaclamaktadir. Sayilari az olsa, onlarla birebir ilgilenip, kendince dogru yolu gösterebilir; ancak aci cekenlerin sayisi oldukca fazla, ayrica sadece Oinoanda vatandaslari degil, stoa önüne gelen öyle olmasalar da yabanci denenleri, hatta dogmamis gelecek nesillere de yardimi amac edinip, deneyimleyerek, insanlari mutluluga tasiyacagina inandigi düsünce sisteminin ilkelerini, herkesin anlayacagi sekilde, kamuya acik bir kitap niteligindeki kalici taslar üzerine kaziyip, kullanacaklar icin getirisi mutluluk olan bir tür vakif kurarak, hayirseverlige girismistir. Bunu yaparken herhangi bir cikar gözetmeksizin, agizdan agiza dolasmadan tüm yurttaslara ulasmayi ve herkese yardimci olmayi hedeflemektedir. Onun sundugu hayirseverlik; kentlerde ve bölge eyaletinde cesitli yöneticiliklerde bulunmus, adlarinin minnet borcuyla anilarak, soyundan gelenlerin devam ettirdikleri veya ettireceklerini garantiye aldigi, tüketildigi anda zevk veya hazza ulastiran festivaller, tiyatro, hamam yapilari, merhemler, güzel kokular degil, sonucu ve etkinligini belki de asla göremeyecegi, yasayamayacagi zamanlar ve taniyamayacagi insanlarin, benligini saran anlamsiz korku, aci ve tutkulardan kurtarip, neticede onlari ömür boyu yasayacaklari tanrisal mutluluga tasimaktir. Bunu gerceklestirirken hicbir beklentisi yoktur; yasli ve bu nedenle yakin olan ölümle her türlü duyumdan yoksun kalacagina inanan Diogenesin hayirseverligi, sonucu müjdeleyen nedendir Ayni zamanda siradan insanin ötesinde, tüm insanliga yönelecek bilgenin hazzidir.