Geheugen en narratieve aspecten in Graham Greene's "The End of the Affair"

Het boek weerspiegelt een zuivere studie over het geheugen en de vertelling, James Olney legt de vinger op een van de illustratieve aspecten van de twintigste-eeuwse schrijvers. Hij beweert "dat een gekwelde zoektocht naar het zelf, via de wederzijds reflexieve handelingen van herinnering en vertelling, vergezeld van de beklemmende angst dat het vanaf het begin onmogelijk is maar ook onmogelijk om het op te geven, het embleem zelf is van onze tijd" (Olney 1998: xiv-xv). Olney's studie gaat over het genre van de autobiografie, en dus lijkt het misschien vergezocht om dit citaat als uitgangspunt te nemen voor een bespreking van Graham Greene's roman The End of the Affair. Als roman vertoont The End of the Affair echter veel elementen waarvan algemeen wordt aangenomen dat ze tot het genre van de autobiografie behoren, en als zodanig is het naar mijn mening in overeenstemming met Olney's bewering. Het project en de hachelijke situatie die Olney beschrijft, geven de sfeer en de stemming van de hier onderzochte roman op een zeer beknopte manier weer. Het hoofddoel van deze scriptie zal zijn te onderzoeken, en hopelijk te verhelderen, hoe herinnering en vertelling worden gepresenteerd als twee krachtige complexen die in deze roman aan het werk zijn. Greene, geboren in 1904, werd in wat algemeen wordt beschouwd, althans

El Sr. Scobioala se graduó en el Departamento de Idiomas Extranjeros de la Universidad Estatal de Moldavia. Actualmente trabaja como traductor, pero aspira a convertirse en ingeniero lingüista.