Biomaterialen gebruikt in tandheelkundige implantaten

Succes in de implantologie hangt af van een grondige kennis van het concept van osseo-integratie, een nauwgezette chirurgische techniek en een degelijke toepassing van restauratieve principes, dit alles in het kader van een doordacht behandelingsplan. De evolutie van tandheelkundige implantaten heeft zich in een enthousiast tempo voortgezet. Vanaf het Branemark-tijdperk in de jaren '60 van de machinaal bewerkte titanium wortelvormimplantaten, de door Linkow gepopulariseerde bladen, tot de huidige hoog gekarakteriseerde wortelvormen, hebben implantaten enorme wijzigingen ondergaan. Dergelijke verbeteringen zijn in alle aspecten van het implantaat, zoals het biomateriaal, de basisvormen, maten, ontwerpkenmerken zoals schroefdraad, configuraties, oppervlaktecoatings, abutmentprofielen enz. doorgevoerd. De markt wordt overspoeld met een scala aan implantaatsystemen, elk met een unieke eigenschap en elk beweert superieur te zijn aan de anderen. In de jaren zestig werd de tandheelkundige implantologie als klinische discipline door sommigen als nogal ongeorganiseerd beschouwd, en vaak werd gezegd dat de behandelingen niet zo succesvol waren als de in ziekenhuizen toegepaste orthopedische en cardiovasculaire chirurgische procedures. Een deel van deze mening had betrekking op het gebruik van standaard intra-orale tandheelkundige materialen.

El Dr. Kavan Patel, la Dra. Sareen Duseja y el Dr. Vilas Patel trabajan actualmente como lector, profesora & profesor y jefe del Departamento de Prostodoncia, Narsinhbhai Patel Dental College & Hospital, Sankalchand Patel University, Visnagar, Gujarat, India.