Minas Abis Ay

Ben Mina Abis Ay. Derdime yaniyorum. Yasami dumura ugratanlari düsünüyorum tekrar ve tekrar. Aile yasaminin tekdüze tabiatini, totaliter bakis acisini, baski altinda insa edilmis sehirleri ve kendimi sorguluyorum. Iflah olmaz vasatliktaki inanclardan, yürek daraltici kurallardan, kusurlu mekanlardan ayrildigimi hissediyorum. Ve zaman kazanmayi ögreniyorum.
Cünkü mutlak yargilari ortak hükmetmek. Sevgiyi, arzuyu, özgürlügü, sanati paha bicilir hale dönüstürüp sasirtici ve öngörülemez yasami perdelediler. Hatta güzellikle terörün kol kola gezdigi bir yapi peyda ettiler. Ve insanlik icin bu durum bile siradanlasti.
Sevgi seli ya da yogun baski altinda, mesgul edici bir arayisa sürüklendi insanlik. Ve hükmedenlerin gör dedikleriyle yetindi. Bu tahakküme direndigini iddia eden azinliklarin da mutlak yargilari hükmedenlerle birebir ayni. Direnis icin betonlasmak beyhude.
Bu sebeple, alay ve itaat ettigimiz kelimeleri kullanmiyorum. Cünkü uyum saglamak icin aklimizin ermedigine inanmak ve düsünmeyi baskalarina birakmak, yetistirdigimiz agaclari atese vermekten farksiz. Üzerimdeki baskiyi kemirinceye dek düsünüyorum. Geriye kalan sadece kemik parcalari. Ve kizginligimin sonucu Bende hükmedenler sinanay. Tam da böyle dalgasini tasliyorum onlarin. Yeniden dogmak icin israr ediyorum.