Insan Müzesi

Insan bir sehir gibidir; her caddesi bir sokaga, her sokak bir aniya cikar. Bazilari anilarinda kaybolur, bazilari anilarini iyi ya da kötü kabul eder, bazilari da sadece iyi anilarini hatirlamak, kötü anilarini da unutmak ister. Anilar gölge gibidir, daima arkamizdan gelir ve bazen bir esya, bir söz, bir insan o anilari gün yüzüne cikarir.
Vefa Gencasker otuz yasinda, hayatini ailesinin idealleri arasinda geciren mutsuz bir adamdir. Bu durumdan rahatsizdir ve hayatinda bir seylerin degismesini istiyordur. Kendisi icin zor olani; anilariyla yüzlesmeyi ve korkularindan kurtulmayi secer. Kendisini neyin bekledigini bilmeden, tek bir zamanin oldugu anilarinin sokaklarinda ve aklinin oyunlarinda kaybolur.
Bastirilmis duygular er ya da gec ortaya cikar. Büyük sessizlikler büyük patlamalari beraberinde getirir. Bazen susmak insana zafer kazandirir ama bazen susmak insana savas kaybettirir. Ben savas mi kazanmistim, savas mi kaybetmistim Ne elde etmistim, neydi bütün bu olan bitenler