Ya Hikaye Ya Ölüm

Herhangi bir hedefe ulasmak icin beyninizin hikayeye ihtiyaci oldugunu biliyor muydunuz Bir hikayenin tüm amacinin gerceklerden kacis olduguna inanma egiliminde olmamizin nedeni, bir hikayenin icinde kaybolmanin inanilmaz derecede iyi hissettirmesidir. Isyerinde, gercek dünyada, gercek seyler yaptigimiz zor bir günün ardindan eve geliriz ve ne yapariz Televizyonu acariz, bir film izlemeye baslariz ya da bir roman aliriz cünkü kendimizden gecmek ve gercekligin sikintilarini geride birakmak isteriz. Bu, zorlu ve yuvarlanip gidilen dünyada önemli bir sey yapmanin hak edilmis ödülüdür. Hikayenin yalnizca romanlarin, filmlerin ve televizyon dizilerinin alani oldugunu düsünmeyi sevsek de beynimizin bilgiyi islemesinin temel yolu, kendi hayatlarimizi görme bicimimizden yani hikayeden gecer. Kendimizi yasadigimiz hikayenin ana karakteri olarak görürüz. Burada dogdum, su okulda okudum, ögle yemegi yedim, biriyle tanistim, parmagimi kestim... Beynimizdeki düzenleme ilkesi bir hesap makinesine ya da grafige degil, anlatiya baglidir. Lisa Cron, Ya Hikaye Ya Ölümde önce beynin bilgiyi nasil isledigini, anlatiya nasil dönüstürdügünü ve sonra hayatiniz buna bagliymis gibi onu nasil korudugunu inceleyerek hikayenin gücünü size göstermek icin yola cikiyor. Hikayenin beynin temel düzenleme ilkesi oldugunu kabul ederek gercek hedef kitlenizi nasil bulacaginiza ve ardindan onlari ikna edebileceginiz yollari nasil kesfedeceginize odaklaniyor. Son olarak, sizi adim adim kendi hikayenizi yaratmaya götürüyor; bu öyle bir hikaye ki, harekete gecme cagrinizi siz söylediginiz icin degil, gercekten harekete gecmek istedikleri icin kabul etmelerini sagliyor.