Voedingswaarde-evaluatie van geïrrigeerde grassen

Grassen zijn de planten (C4) die de meest uitgebreide, broodnodige en vertrouwde component van de gamma-vegetatie bevatten, vooral in extreme klimaten van de gamma-gebieden. Grassen zijn gemakkelijker toegankelijk, beter van smaak en sneller verteerbaar dan struiken en bomen. Ecosystemen met een wat minder extreem klimaat hebben typische overblijvende grassen. Deze grassen hebben een kwaliteit van snelgroeien omdat ze bijzondere ecologische kenmerken hebben en matig worden begraasd. De natuurlijke flora van Pakistan bevat enkele zeer goede voedergrassen. De tijd die nodig is om ze te vermeerderen door middel van kunstmatig zaaien en het planten van stompen. Deze studie werd uitgevoerd om de voedingswaarde, het mineralenprofiel, de bruto-energie en de in situ verteringskinetiek van 10 verschillende geïrrigeerde grassen (Malai gras, Barru gras, Mott gras, Khas Khas gras of Vetiver, Lemon gras, Dhaman gras, Kallar gras, Rhodes gras) vast te stellen, Khabalgras of Bermudagras en Zwanengras met botanische namen als Panicum antidotale, Sorghum halepense, Pennisetum purpureum, Vetiveria zizanioides, Cymbopogon citraten, Cenchrus ciliaris, Leptochloa fusca, Chloris gayana, Cynodon dactylon en Panicum colunum respectievelijk).

M. Nauman Manzoor nació en 1982 en Mailsi. Terminó su licenciatura (con honores) en ganadería en 2005 en la Universidad de Agricultura de Faisalabad. Pakistán. Luego completó su M.Sc. (Hons.) en Nutrición Animal del mismo instituto en 2010. En la actualidad, trabaja en la Compañía de Desarrollo Lechero del Pakistán como asesor de producción agrícola.