Ana

Günes batmaya basladigi zamanlarda bunun tam tersi yasanmaya baslardi. Büyük bir istahla icine aldigi onca insani yine ayni sekilde disari püskürtürdü koca bina... Yag kokusu ve metal sikirtisindan kurtulan isciler, sabahkinin tersine, biraz daha mutlu bir sekilde dagilirdi sokaklara... Is bitmisti ve artik evlerine döneceklerdi. Bütün hayatlari bu fabrikadan ibaret olan isciler, emeklerini, gencliklerini, sagliklarini bu gürültülü ve sikici dört duvar arasina hapsetmislerdi ama onlar, is saati bittiginde bütün bu kederlerden uzak, yine de mutlulardi. Cünkü aksam olmustu... Ya bir meyhane kösesine gidecekler ya da evlerine dönüp acilarini unutmak icin rahatlayacaklardi. Bayram sabahlari onlar icin cok önemliydi. Gec saate kadar uyurlar, uyandiklari zaman cok önemli adamlarmis pozuna bürünüp en güzel giysilerini giyerler, kiliseye giderler, isleri bittikten sonra yeniden yatip uyurlardi.