Iki Tasla Hic Kus

Kiymetli sair Meltem Ayal; ilk siir kitabinin konularini hayatin tam da merkezinden secti. Kitabinda bazen; enkaz altinda kalan yavrusuyla üsüyen bir anne oldu. Bazen, sevgisine karsilik bulamayan fedakar bir asigin ruhuna revan Kalbini acitan yaralarda dengini aradi. Gercek askin umuduyla topraga düstü cimlendi. Bir kus misali enginlere özgürce kanat cirpti. Ademin sirrini vefali gönüllerde aradi. Dünya düzenini timsah gözyaslarinda görünce sogudu bu Dünyadan. Ceylanlar gibi kacti zalim avcilarin menzilinden. Bazen yilki atlar gibi kacti arkasina bakmadan. Körpe kuzular gibi anne sütünü aradi bazen. Sadece kendinden degil, hezimete ugrayan gönülleri görünce yüce yüregiyle özür diledi yasamdan ve kendinden Gün geldi, anlatti olan biteni anlamayana misralariyla o an ve günü geldiginde Cogu zaman; sabri veren Mevlaya sükür etti alni secdede. Yillarla konustu misralarda, verdigini geri alacagini bilerek Matematikle esitlenmek istedi, ama olmadi Acemisiydi hayatin cünkü olgun yasina inat Kacti bazen kacmasi gerekenden cölde ki kervanlara katilarak Sakince sevildigine ikna olmak istedi misralarinda Sevdigine, sevildiginde Sonra topraga kök saldi birden. Meyvelerin efsununu kabuklari kirarak ögrendi o an. Hatirli bir kahve fincaninda aradi kahvenin sekerini. Terazilerde denge aradi birden. Sonra Mevlanin yüce adaletine hayran oldu aniden. Gönlüne Zülfi-karlar sapladi birden. Tipki siirlerinde oldugu gibi yürekten