Insanliga Karsi Suclar

Insanliga karsi suclar bireyi asar; zira tek bir insana saldirildiginda bile Insanlik hedeflenir, Insanlik inkar edilir. Kurbanin kimligi, yani Insanlik, insanliga karsi sucun özgüllügünü belirler.
Eski Yugoslavya Uluslararasi Ceza Mahkemesi, Erdemovic Karari, 1996
Uluslararasi hukukta 20. yüzyil baslarinda ortaya cikan insanliga karsi suc kavrami hem uluslararasi suclardan bagimsiz bir kategoriye hem de soykirim, apartheid ya da zorla kaybedilme gibi diger uluslararasi suclardan ayri duran suclari da kapsayici bir kategoriye gönderme yapmaktadir. Nürnberg Mahkemesi Ilkelerinde tanimlandigi üzere insanliga karsi suc, tüm sivil halka yönelik olarak gerceklestirilen, savastan önce ya da sonra, ya da siyasal, irksal ya da din düzen saikiyle islenen, islendikleri ülkenin ic hukukunda suc olarak tanimlansin ya da tanimlanmasin, Mahkemenin yetki alanina giren tüm suclari takiben ya da onlara iliskili olarak islenen fiilleri kapsamaktadir.
Insanlikdisi olana yönelik yasaklama, bazen savas suclari ve insanliga karsi suclarin devami olarak, bazen asagilanan ya da yok edilen insanlik ile üretilmis insan türü arasindaki bagin bölünemezligi seklinde, bazen de insanlarin ve cevrenin birbirini tamamlamasi üzerinden isletilmektedir. Bunun nedeni, insan gibi, insanliga karsi suclarin da durmaksizin evrilmesidir.
Bu alanda uzman isimlerin insanliga karsi suc kavramini en temel sorunsallari ve tarihsel evreleriyle inceledikleri bu temel eser, ayrica, bu kavrama iliskin uluslararasi hukukta ve ulusal ceza kanunlarinda yer alan uygulamalari örneklerle ortaya koyuyor.