Helenin Mektuplari

Gitmenin ne oldugunu vakitsiz gidenlerden ögrendigimde baslamisti hayatYüregimdeki atesi Subatin ayazi bile söndürememis, el ve ayaklarimin titremesi hic eksilmemisti.Kabullenemedigim her seyi kabullenmistimBu ben degildimUzun uzun düsündüm. Sonra gercegi gördüm.Bu hikayenin kahramani bendim.Alper oldumBir tutam mutluluk ugruna veda ettigim bircok seyle yeniden karsilastimHelsinkide mutluluga Merhaba dedimTurkuda ismine Ask, Istanbulda Helen soyadini verdim.Sonra yüregimin buz tutmus en ücra köselerine bahar geldi.Her sey yerli yerinde, herkes hak ettigi yerdeydi artik