Hafriyat

Artik, topragi kazmak Yadigar icin bir arac degil, amac
olmustu. Ister maden ister firar ister define olsun, tüm bu
kazilar, onu öksüz birakan kalpsiz dünyadan toprak ananin
rahmine dogru bir yolculuktan baska bir sey degildi.
Aslinda bir hayatimiz var mi Zamansal, mekansal,
bedensel ve sosyal olarak tümüyle kendimize ait bir
hayat Peki, yasadiklarimizi bir hayat saysak bile tüm
bunlarin bir anlami var mi Bu efsunlu romanin
kahramanlari biraz absürttür, yasamlari ve baslarina
gelenler gercekligin sinirini zorlar. Ama bu onlarin tercihi
degildir. Bunun sebebi, atalarinin, kahramanlarimizin
üzerine göcen hayatlarinin, kaldirilmasi imkansiz lanetli
hafriyatidir.
Osman Özarslanin Hafriyat adli bu ilk romaninda,
kahramanlar cezbeyle cekilerek bir kara deligin icine
düsmüs gibi, zamansiz ve mekansiz oradan oraya
dolanirken kücük fisiltilar duyarlar, bu hayati onlara miras
birakanlarin siluetlerini görürler, bir zamanlar bir anlami
vardiysa da artik ne anlama geldigi belli olmayan
nesnelerle birlikte zamanin giderek büyüyen boslugunda
savrulurlar