Participatieve planning als een pad naar goed bestuur en ontwikkeling

Mozambique zocht, net als alle voormalige koloniën, na zijn onafhankelijkheid in 1975 al snel naar wegen die tot economische autonomie zouden kunnen leiden. Twaalf jaar lang, van 1975 tot 1987, omarmde Mozambique een socialistische economie die gekenmerkt werd door een gecentraliseerde planning, met de landbouw als de motor van de plattelandsontwikkeling. Door het falen van dit model, samen met fouten en excessen, heeft het land vanaf 1987 een keerpunt in zijn economisch beleid gemaakt door de markteconomie als een ondiepe spaarraad voor de toch al verarmde economie te gebruiken. Het decentralisatieproces bracht nieuwe ontwikkelingsinitiatieven met zich mee die gericht zijn op het platteland, waar de deelname van gemeenschappen aan het planningsproces prioriteit heeft. Echter, participatieve planning als een proces heeft vele voordelen en garandeert een betere tevredenheid van de belangen van de bevolking dat het gecentraliseerde model, echter, blijft het gebrek aan vertrouwen, participatieve planning creëert meer tevredenheid en vertrouwen van de autoriteiten binnen de gemeenschappen.

Paulo Domingos Bene nació el 8 de agosto de 1967 en el puesto de Bajone en la provincia de Zambezia, Mozambique. Tiene una maestría en Desarrollo Rural y un doctorado en Proyectos. Es profesor universitario e investigador del Centro de Desarrollo Comunitario de UniLicungo, consultor y director del Centro de Investigación y Consultoría.