Vroege diagnose en dynamische monitoring in "droge" TMD

Leeftijdsgerelateerde maculadegeneratie (AMD) is de meest voorkomende oorzaak van centrale visuele beperking en visuele handicap in ontwikkelde landen. Onder een groot aantal diagnostische methoden om de morfologische toestand van het netvlies te beoordelen, zijn de meest voorkomende: directe en indirecte oftalmoscopie, netvliesbiomicroscopie met asferische lenzen, fundusfotografie en optische coherentie tomografie van het netvlies. Een van de nieuwste methoden op dit gebied is de studie van de autofluorescentie van de oculaire fundus. De diagnostische mogelijkheden van deze methode bij TMD-patiënten zijn onvoldoende bestudeerd en de vergelijking met andere methoden is nog niet eerder uitgevoerd. De meest gebruikelijke methode om de functionele toestand van de maculaire zone te beoordelen, de visometrie, komt niet voldoende overeen met het concept van de visuele kwaliteit. De introductie van microperimetrie kan een nieuw niveau van visuele functiebeoordeling brengen voor verschillende maculaire pathologieën. Een vergelijking van de mogelijkheden van deze twee methoden in termen van dynamische observatie van de functionele toestand van de centrale zone van het netvlies lijkt dus ook relevant.

Nació en San Petersburgo. En 2005 se graduó con honores de la facultad de medicina de la Academia Médica Estatal de San Petersburgo I.I. Mechnikov. Estudió en la residencia clínica y en estudios de postgrado en el Departamento de Oftalmología de la Universidad Médica Estatal de San Petersburgo, que lleva el nombre de acad. Defendió con éxito su tesis para el grado de Candidato de Medicina. Continúa trabajando como asistente del Departamento.