Cocugun Dini

...Bize öyle görünüyor ki sevginin korkuyu kovdugu bir dinin yararina, somut vakialari ve bireysel degerleri cikis noktasi olarak alan tümevarimsal ve ampirik bir metot, otoriter bir sekilde ve mutlak olarak sunulan, dahasi yüzyillarca Hristiyan deneyiminin kristalize oldugu dogmalari olusturan bir metoda tercih edilmelidir. Cocuklarimiza, daha baslangicta, babalarimiza söylendigimiz gibi Kendinize hicbir iyiliginiz yok dememeliyiz. Onlari adim adim kendi zayifliklarini ve caresizliklerini kesfetmeye birakmaliyiz. Insanlar arasinda Mesihe veya kitaplar arasinda Incile verdigimiz essiz yeri en basinda onlara söylememeliyiz. Onlara Nasirali Isayi, Sokratesi, Muhammedi ve Budayi ya da bazi büyük müritleri, Aziz Francisi, Zwingliyi, Penni, Oberlini ayni anda sunmali ve onlari, kendi efendilerini bu insanlardan ayiran muazzam mesafeyi kesfetmekte özgür birakmaliyiz...