Tarihin Savunusu

Postmodernist kuramcilarin ve elestirmenlerin, tarihcileri, kullandiklari kategorileri ve varsayimlari yeniden düsünmeye ve mesleklerini uygulayislarinin hakliligini ispat etmege zorlamalari hakli ve yerindedir. Ancak postmodernizmin kendisi de bir teoridir, bircok yaklasim arasinda bir yaklasimdir ve digerleri kadar tartismaya aciktir.
Tarihcilik 20. yüzyilin ikinci yarisindan itibaren postmodernist elestirinin hedefinde oldu. Gecmisin olaylarini, nesnel ve dogrulanabilir olarak anlatmanin imkanini sorgulayan ve tarih disiplinini kurgusal olmakla itham eden yazarlar ve ekoller, 1970lerden itibaren yayginlasmis ve bircok profesyonel tarihciyi de etkisi altina almisti. Ingiliz tarihci Richard Evansin kitabi tarih disiplininin bir savunusu. Gecmis kültürleri, yasam bicimlerini, olgu ve olaylari anlamamiz ya da onlarla anlamli bir irtibat kurmamiz konusundaki süphelerin yogun oldugu bir cagda Evans, tarih yazmanin hem gerekli hem de mümkün oldugunu vurguluyor. Nüktedan üslubu, 20. yüzyil tarihciliginin önde gelen tarih metinlerine referanslar veren yogun ve dengeli bu Savunu hem icerigi hem de tarziyla tarihyaziminda bir modern klasik.