Kürk Mantolu Madonna

Koltugundan kalkmadan elini uzatti. Sokuldum ve tesekkür ettim. Yüzünde, bana iyilik ettigi icin, samimi bir memnuniyet vardi. Onun aslinda hic de fena bir insan olmadigini, yalniz mevkiinin icaplarini yaptigini ve bunun da belki hakikaten lüzumlu olabilecegini düsündüm. Fakat disari cikinca koridorda bir müddet durakladim ve bana tarif ettigi odaya gitmekle burayi birakip cikmak arasinda bir hayli tereddüt ettim. Sonra agir agir, basim önümde, birkac adim yürüyerek ilk rast geldigim hademeye mütercim Raif Efendinin odasini sordum. Adam eliyle gayrimuayyen bir kapiyi gösterdi ve gecti. Tekrar durdum. Nicin birakip gidemiyordum Kirk lira ayligi mi feda edemiyordum Yoksa Hamdiye karsi ayip bir harekette bulunmus olmaktan mi cekiniyordum Hayir Aylardan beri süren issizlik, buradan cikinca nereye gidecegimi, nerede is arayacagimi bilmemek... Ve artik tamamiyla pencesine düsmüs oldugum bir cesaretsizlik... Iste beni o los koridorda tutan ve oradan gececek olan diger hademeyi beklemeye sevk eden bunlardi.