Sabahattin Ali Secme Öyküler

O Tarih 2 Nisan 1948... Bulgar sinirinda bir adam... Kistan kalma bir tasin üzerine cökmüs; gözleri, agirliginin bilmem kac katini tasimaya cabalayan bir karincaya takiliyor. Ne de cok benziyoruz diye geciriyor icinden. Ötesi bilinmezlik olan bu yolda, elleri, eksik bir umudu araliyor, bedeninden ayrilip. Bekliyor... Bir adim daha, bir adim daha atacakken... Nasil aldirmaz gönül söyleyin Siirin, sözün vurulmasina... Topraga düsen kirik bir gözlük, simdi her seyden arta kalan. Ve onlarca yil bile gecse okunacak romanlar, öyküler, siirler... Bir sevda adaminin kaleminden dökülen binlerce satir. Her satirda haksizliga, dayatmalara, zorbaliga baskaldiran bir aydin. Tepemizdeki sirca kösklerin, insanlar isterse nasil da bir cirpida tuzla buz olabilecegini her yolla anlatan bir vatansever. Sabahattin Ali... Ciplak ve soguk koguslarda, yalayip dururken duvarlari dalgalar, icini kagida görecek günler var daha diye döken umuda asik bir adam... Simdi her gece, ayin savki vurdugunda düstügüm yollarda, elimden tutuyor yazdiklarin. Adini alip gelecege ekledigimden beri bir bir azaliyor karanliklarim... Gültekin TEZCAN Ne demisti Sabahattin Ali Muhtesem hayatlar yasayan insanlar, muhtesem yapitlar ortaya koyarlar. Belki muhtesem bir hayati olmadi ama muhtesem yapitlar birakti ardinda bizlere...