Sarnic

Bir sey düsünmeye basladigi zaman, bütün vücudu ve ruhuyla düsünürdü. Midesi bozulurdu. Kalbi her zamankinden cok vururdu. Uyuyamazdi. Elleri terlerdi. Aglamak, sonra gülmek isterdi. Iste nöbet gecmisti. Artik rahatti. Otobüsün camina kafasini dayadi. Yine hayal etti. Hayal etmek kadar güzel sey yoktu. Insani yapan eden hayal etmekti.
Sait Faik Abasiyanik kendine özgü yalin ve akici öykülerinde okuru sasirtan, insani ve dogayi bütün ictenligiyle anlatmaktan geri durmayan, her seyin merkezine insan sevgisini koyan bir yazar. Kökü kendinden olan bir yazar olarak Abasiyanik, Cumhuriyet sonrasi edebiyatimizda bir mihenk noktasi olarak belirirken cagdas öykücülügümüzün de temellerini atar.
Sait Faik Abasiyanik, öykücülügümüzün en özgün ve ayriksi seslerinden