Benim Dünyam

Cocuklugum kocaman ahsap kapili, bahcesinde kedi, köpek ve tavuklarimizin gezindigi tahta merdivenli ve iki büyük odasi ile ortasinda simdikilerin sömine dedigi ocagin yer aldigi salon bulunan tipik köy evinin sevgi ortaminda gecti. Günaydinimiz, annemizin mis gibi kokan tarhana corbasiydi.
Bes yasimda, o siralarda on altisindaki Muazzez ablamin ocaktaki atesin basinda kizaran olaganüstü güzel yüzüne bakip isindim. On yasindaki Ayse ablamin hic bitmeyen okuma ve ögrenme askiyla beslendim. On dört yasin ergeni Oktay abimin deli dolu, ele avuca sigmaz hayatina bakip, onaylamadigim hicbir seyi kabul etmemeyi ögrendim. Ablalarim ve abim, hayalimde canlandirdigim anaokulu tadindaydi.
Babam, galiba onlarin tabiriyle tekne kazintisi olmam nedeniyle abim ve ablalarima göstermedigi hosgörüsünü, bana bol kepceden ikram etti diyebilirim. Soguktan üsüyen ellerimi, ayaklarimi sevgiyle isitirken; babamin yüregime günes oldugunu cok sonra fark edecektim. Annem, babam icin yeryüzünün essiz kadiniydi; cünkü ona duydugu ask, milyonlarin özlemini cektigi gibi ucsuz bucaksizdi