Sin

Öykülerinde cetin duygulari tasarruflu üslubuyla satirlarina tasiyan Türker Ayyildiz, Sin romaninda kaybedislerle örülmüs hayatlari kesistirerek, yillara ve bozkira yayilan bir hayati anlamlandirma cabasina ses veriyor.
Ihanet bilmecesinin agirligiyla tahrip olmus bir zihin, en degerli varligini tam da kendi oldugu icin yitiren baska bir yürek yanginiyla ayni güzergahta bulustugunda, mesafeler kisalirken varilacak son duragin yükü agirlasiyor.
Basarisizliklar, yanlis kararlar ve yikimla mütesekkil hayatlari, insanin giz sandigi gercek yüzünü, kendinden, gecmisinden, kök saldigi topraklardan, sinifindan ve safindan kacanlari kovalayarak aciga vuruyor.