Efendisizler Korosu

Grigory Petrovdan ögrendigim, anlamli bir atasözü var; Yeni toplumlar, kendileriyle birlikte yeni sarkilar üretirler. Simdiki toplumlarin, üretme konusunda acinasi bir tembellikleri var. Eger baskalarinin sesiyle konusursaniz, kendi düsüncelerinizi asla söyleyemezsiniz. Koro olmanin da böyle bir dezavantaji var. Asla bireysel ve bagimsiz davranislar sergileyemiyorsunuz. Sesiniz de ne kadar muhtesem olursa olsun, aralarda bir yerlerde kaybolup gidiyor. Özgürlük sarkilari söyleyen bu bilincsiz eylemciler icin ise, durum fazlasiyla ironik. Anarsizm hayallerini, demoglu adinda, eli kanli bir sef yönetiyor. Efendisizler Korosunun üyesi olduklari sürece, ne kadar cabalarlarsa cabalasinlar, asla onun önüne gecemeyecekler. Oysa sadece assolistler, kendi sarkilarini özgürce söyleyebilirler...