Sigirtmac Türküleri

Latin edebiyatinin en önemli sairlerinden biri olan Vergilius ayni zamanda basta Dante olmak üzere etkiledigi diger sairler araciligiyla edebiyat tarihinde derin izler birakmistir.
Vergiliusun en önemli eseri Augustus dönemi ideallerini yansitan Aeneas iken, Sigirtmac Türküleri sairin hem ilk eseri olmasi hem de pastoral bir dünyayi anlatip dogayi yüceltmesi bakimindan büyük deger tasir.
Vergilius Sigirtmac Türkülerinde icin icin kendi duygularini, üzüntülerini, ayrilik acilarini karsisindakinin dilinden söyler, kendi adina baskalarini konusturur. Yoksa o düsler kuran, gercek disi düsüncelerini ortaya koyan bir ozan olmamistir. Gördügünü, basindan gecenlerin yüreginin derinliklerinde dogurdugu ince duygulari yakinmali bir sesle döker ortaya. Görüleni, elle tutulur olani, burnunda kokusu, damaginda tadi kalani, gözünde isiyani getirir dile.
Ey Tityrus, yan gelip yatmissin gölgesinde
Bu sik, bu bol yaprakli kayin agaclarinin,
Türküler yakarsin ince kavalinla
Kirlar üstüne bir de...
Biz, evet biz yurdumuzdan sürülmüsüz,
Ayrilmisiz o tadina doyulmaz ovalardan,
Evimizden barkimizdan olmusuz.
Sen ey Tityrus, uzanmissin gölgelerde
Ne isin ne gücün var,
Bir yankidir ögrettigin ormanlara
Ne güzeldir Amaryllis...