Sehem

eski bir törenden kalma siyah gömlek
yapragin ucunda sendeledi mevsimin ilk damlasi
belirsiz bir cizik konusanlarin agzinda
dokundum topragina mezarin
cok soguk
herhangi bir günde oturmustuk
zeytin agacinin altinda
insan bir var bir yok demistin
anne
korkuyorum avuclarimda kaybolmaktan
basamaklara carpip yükseliyor sesin
gec kaliyorum her yere
sen gidene kadar bilmiyordum anne
kendi kendime konusmayi