PKK Terör Örgütü ve Diyarbakir Anneleri

Asirilik yanlisi fikirlerin, cesitli psiko-sosyal faktörler etkisi ile veveya kitlenin siddete motive olmasini saglayacak faktörleri kullanarak hedef kisilerekitlelere empoze edilmesi süreci olarak tanimlanabilecek radikallesme, cok sayida faktör ve aktörün icinde oldugu karmasik bir sürectir. Türkiye Cumhuriyeti Devleti kirk yili askin süredir PKK Bölücü Terör Örgütü ile mücadele etmekte ve askeri, hukuki, siyasi tedbirler almaktadir. Gecen zaman icinde örgüte katilim düserken, eleman temin faaliyetlerinin bütünüyle bitmedigi görülmektedir. Yapilan ikna calismalari ile örgütten ayrilan kisi sayisi artmaktadir. Bu calismada, cocugu terör örgütüne katilan kamusal alana cikarak ve bireysel cabalari ile cocugunu geri dönmeye ikna eden 10 anne ile mülakatlar yapilmistir. Annelere cocuklarinin radikallesme süreci, cocuklari örgüte katildiktan sonra kamusal alan tecrubeleri ve bireysel cabalari, cocugun örgütten ayrilmasi sonrasi döneme dair sahitlikleri sorulmus ve cevaplar analiz edilmistir. Yapilan analizler örgütten ayrilma sürecinde annenin aktif bir aktör oldugunu göstermektedir. Calismada BTÖye özgü radikallesme modeli calisilmis ve veriler dogrultusunda dogrulamalar yapilmistir. Bu baglamda calismanin terörle mücadeleye yönelik literatüre katki saglayacagi düsünülmektedir.